Jak zadbać o sterylność wytwarzania sprężonego powietrza?

Powietrze zasysane przez sprężarkę powietrza jest zanieczyszczone mieszanką znajdującą się w powietrzu atmosferycznym, przez wilgoć i olej znajdujący się w układzie smarowania, a także – zabrudzenia z rurociągów. Wszystko to tworzy mieszankę, która jest równie agresywna co kwas i przyczynia się do szybszego zużywania się maszyn pneumatycznych i narzędzi. Szczególnie kłopotliwe jest to tam, gdzie potrzebne jest zachowanie szczególnej czystości, gdyż w wyniku procesu sprężania, stężenie zanieczyszczeń wzrasta siedmiokrotnie, a wilgoć razem z podniesioną temperaturą, stwarzają dla bakterii idealne warunki do namnażania, a najlepszą metodą do zapobiegania temu zjawisku jest stworzenie takiego środowiska, które stanowiłoby dla nich zagrożenie.

Każdy mikroorganizm do rozwoju i rozmnażania potrzebuje określonych warunków. Istnieją takie bakterie i grzyby, dla których idealna temperatura wynosi od 25-40°C, a są i takie, które świetnie sobie radzą w temperaturze 80°C. Niektóre rodzaje bakterii potrzebują wilgotności od 50 do 75%, chociaż zasadniczo wymagają wyższej.

Zapobieganie rozmnażaniu się bakterii

Najlepszym sposobem na to, żeby pozbawić bakterii odpowiednich warunków, jest stosowanie odpowiednich technologii ziębienia i osuszania. Aby to zapewnić, trzeba zaopatrzyć się w narzędzia dostosowane do potrzeb indywidualnego użytkownika. Rozwiązania te są oparte o takie urządzenia jak: filtry, separatory (aparat do odwadniania), osuszacze chłodnicze i adsorpcyjne oraz chłodnice końcowe.

  1. Osuszacz chłodniczy – ochładza powietrze do wymaganego punktu rosy, który wynosi 30°C. Wilgoć względna powietrza przed jego zastosowaniem wynosi 100%. Obniża się ona do 21%, za pomocą sprężonego powietrza o temp. 30-45°C (przez wykorzystanie wymiennika powietrze-powietrze), a następnie jest schładzane do temp. 14-23°C. Kolejnym krokiem jest schłodzenie powietrza w parowniku obiegu chłodniczego do 30°C.

Zalety:

– niska cena,

– niskie koszta eksploatacyjne,

– nie uszkodzi ich znajdujący się w powietrzu olej.

Wady:

– ograniczone możliwości uzyskania tak niskiej temperatury, że może się rozpocząć proces skraplania gazu.

  1. Osuszacz adsorpcyjny – zawiera substancję, która służy do adsorpcji pary wodnej, która znajduje się w powietrzu. Usuwa się ją za pomocą procesu regeneracji, który polega na przedmuchiwaniu suchym, niesprężonym powietrzem, ogrzewaniu wewnętrznym i zewnętrznym. Istnieje możliwość połączenia obu metod.

Takie osuszacze składają się z dwóch kolumn. W pierwszej suszy się powietrze z kompresora, a w drugiej – regeneracji sorbetu. Powietrze przedmuchujące stanowi tam od 10-18% całkowitego przepływu powietrza, a możliwa do uzyskania temperatura wynosi od -40°C do -73°C.

Zalety:

– nie istnieje ryzyko zamarznięcia, pomimo możliwości uzyskania bardzo niskiej temperatury,

– nieogrzewany typ osuszacza może być obsługiwany zdalnie, za pomocą sprężonego powietrza, a także może pracować w niebezpiecznych warunkach.

Wady:

– wysoka cena,

– raz na jakiś czas trzeba wymienić środek absorbujący,

– może się w nim osadzać olej, co powoduje niszczenie sprzętu,

– konieczność użycia powietrza do przedmuchania,

– wysoki koszt eksploatacji.

Olej i wodę można usunąć za pomocą osuszaczy cyklonowych, które działają na zasadzie zawirowań. Efektem końcowym jest wyrzucenie substancji na ścianki separatora i ich odprowadzenie na zewnątrz. Aby oddzielić cząsteczki od powietrza, stosuje się odpowiednie filtry, które mają cztery rodzaje. Dwa z nich są wykonane z mikrowłókien, które zapobiegają przedostawaniu się cząsteczek do powietrza, jeden z nich służy do oddzielenia zanieczyszczeń stałych i emulsji olejowej ze sprężonego powietrza, a ostatni rodzaj – do oczyszczenia powietrza z oparów i zapachów.

Współczesna technika pozwala dobrze zadbać o sterylność w kompresorach powietrza, usuwając zanieczyszczenia takie jak bakterie, mikrocząsteczki, zapachy oraz opary, a dzięki możliwościom doboru narzędzi, możemy dostosować rozwiązania do naszych potrzeb.